بی همتا

...

دوست دارم با این نوشته قدردان زحمات کسی باشم که  همه می شناسیمش؛ همو که با شکوه مهرش عشق را معنایی دیگر می بخشد و قلبش وسعت بی انتهای صبر و مهربانی ست و شانه های پرصلابتش مأمن مهر و صفا، و چشم های پرفروغش سرچشمه احساس و گذشت است. مادر، شمعی ست  که با وجودش به محفلمان روشنی می بخشد و با گلخند محبت اش رنگ غم را از چهره مان می زداید و تبسمی از شادمانی بر دل هایمان می نشاند و با دستان پر سخاوتش، چتری سایه گستر ساخته است تا هیچ سختی را حس نکنیم. او به را ستی تندیس همه خوبی هاست. در ميان دستهايت عشق پيدا ميشود  زير باران نگاهت نسترن وا ميشود  با عبور واژه ها از گوشه لبهاي تو  مهرباني هاي قلبت خوب معنا ميشود&...